rushk

[มด [tewbc]]

ได้ไปญี่ปุ่นมาเมื่อช่วงวันหยุดยาวประสบปัญหากับการแลกเงินในประเทศเราอย่างมาก (ปัญหาของระบบการเงินที่ไม่สามารถควบคุมได้) สนามบินไหน ๆ ก็ไม่มีแลกเงินเยน...เซ็งเป็ด
กรณีของซุบเปอร์รีชก็โอเคครับ แต่ที่ดีควรมีดอลล่าติดตัวไป หรือยูโรก็ได้ ทุกแบงค์ในญี่ปุ่นรับหมด
มีเงินติตดตัวไป 100 ดอลล่าร์ แต่เรทแลกบ้านเราอยู่ที่ 30.30 บาทต่อ 100 เยน และมีเงินญี่ปุ่นติดตัวไปที่เหลือจาก 2-3 ปีก่อน 3500 เยน

  เริ่มจากนั่งฉิงฉับทัวร์ของแอร์เอเซียไปลงที่ LCC ในมาเลเซียขอบอกว่าเดินเยอะมากมาย บ้านเราสนามบินดอนเมืองดีกว่าเยอะแต่ให้ดีเลยไม่ควรไปแอร์เอเซียลง LCC แล้วไปญี่ปุ่นมันร้อนชื้น   เครื่องออกจากดอนเมืองเวลา 10 โมงเช้าวันศุกร์ถึงมาเลเซียเที่ยง ๆ ไปเจอกับเคาน์เตอร์สุดช้าตรง Transfer Terminal คิวมันออกยาวเกิน 30 คนขึ้นไปเปิด 2 ช่อง ใช้เวลายืนจนผ่านประคู 20 กว่านาที แวะกินบะหมี่ไก่ ซึ่งชิมแล้วรถเข็นบะหมี่ป็อก ๆ บ้านเราอร่อยกว่า (เงินมาเลเซีย 53RM / 500 บาท ซึ่งกรุณาอย่าแลกเงินที่บ้านเรามันขาดทุนเยอะ) มีไวไฟฟรีใช้แต(สัญญาณแย่มากใช้ได้แค่ไลน์ จากนั้นเริ่มขึ้นเครื่อง AirAsia X (D7-533) เวลา 16.00 เวลาท้องถื่นซึ่งตามชื่อมันเอ็กซ์มาก ๆ ขึ้นไปเจอทัวร์จีน มันเสียงดังหนวกหูมากจนกระทั่งผมด่ามันอย่างสุภาพสำเนียงสก็อตแลนด์เมื่อตอนใกล์ถึงสนามบินตันไซ อาหารบนแอร์เอเซียธรรมดามาาาาาาาก หากเทียบกับ เคเธย์ แควนตัส อลิสเตอร์เรีย สิงค์โปรแอร์ไลน์ และ JAL กับ ANA (ใครอยากไปถูกก็ EVE air แต่ผมพลาดไปจองแอร์เอเซีย) แถมส้วมเหม็นมากอย่างกะรถไฟบ้านเรา
ถึงตอน 22.10 เวลาท้องถิ่นทุกร้านปิดหมดแม้กระทั่งที่แลกเงิน   รถ JR เที่ยวสุดท้ายหมดไปแล้วเหลือรถเมล์อีก 2 เที่ยวคือ 23.10 กับ 23.45 ผมไปเที่ยวสุดท้าย 1,500 เยนเพราะรถเต็ม มีพนักงานที่ดูแลรถชัตเติ้ลบัสบริการตามหน้าที่ได้อย่างดีแม้ว่าเราจะงงกับตู้ขายตั๋วซึ่งคุณลุงทำให้หมด   ใช้เวลา 1 ชั่วโมงบนรถไปลงที่สถานนี UMEDA เวลา 12.45 โดยประมาณ จากแผนที่โรงแรมที่ต้องไปพักมันอยู่ที่สถานนีชินโอซาก้าห่างออกไป 1 สถานีรถไฟหรือ 4.8 กิโลเมตรกับน้ำหนักเป้แบบแคนแซค 10.5 โล อากาศประมาณ 13 องศา เลยตัดสินใจขึ้นแท็กซี่เลย ระทึกมากมายไปถึงโรงแรมนิวโอซาก้าใช้เงิน 1800 เยน เหลืออีก 300 ไปกดตู้กินกาแฟ เพราะไงพรุ่งนี้เจอพี่ชายมีมาก่อนที่โรงแรมตอนเช้า  

รูปตู้ขายตั๋วรถเมล์


อนึ่งแผนที่ที่โหลดไปมันใช้งานไม่ได้อ่ะ Sygic มันไม่มีเจแปนเซ็งโครต ๆ เลยใช้กลูเกิ้ลแมพบน PSP แทนไปก่อนซึ่งโอเคกว่าจริง ๆ
   ตื่นขึ้นเช้ามาต้องย้ายโรงแรมไปนอนที่เกียวโตเพราะมันใกล้ที่เที่ยวมากกว่า (ซื้อ JR แบบ 7 วันราคา 8พันก่า ติดตัวไว้ดีมาก ๆ) นั่งชิคันเซ็น N700 ไปเกียวโต 10 กว่านาทีจากโอซาก้า (บริการรถไฟบ้านเราเทียบไม่ติดผมว่ามันควรตายไปพร้อมกับประวัติศาสตร์รถไฟที่วิ่งได้ ถ้าไม่เปลี่ยนทัศนะคติในการบริหารองค์กร) ถึงเกียวโตเวลา 9 โมงสิบห้า
*** เด๊ยวมาเล่าต่อ ***

[^SuRaYoOt^]

รอฟังต่อครับ

ญี่ปุ่นอยากไปแต่ยังไม่เคยไปเลย 

[มด [tewbc]]

  ต่อล่ะ ประชุม 2-3 วันติดกัน

รูปตารางรถไฟไปโตเกียว แต่ผมไม่ได้ไปแค่เดินผ่านไปถ่ายเฉย ๆ


จากนั้นก็ขึ้นชินคันเซ็นโดยใช้บัตรเบ่ง (ตั๋ว 7 วันเจอาร์)


พอมาถึงเกียวโต ก็นั่งรถไฟฟ้าใต้ดินไปสถานี คิตาโอจิเพื่อเอาของไปเก็บที่ที่พักชื่อ BONguest house ห่างออกไป 2 ป้ายรถเมล์หรือ 1 กิโล (รู้ทีหลัง เสียไป 220 เยนกับรถสาย 206)
แต่....ก่อนหน้านั้นหลงทางเดินขึ้นด้านบน จากแผนที่ด้านล่างที่พักต้องเดินลงไปด้านล่างเลยถนนโฮริคาว่า (โดริ ในภาษาญี่ปุ่นคือถนน หากเป็นเส้นไฮเวย์จะเรียกว่า คุ มั่งนะฟังลุงบอนบอกมาอีกที)

แต่ก็ไม่เสียเที่ยวซะทีเดียว เพราะได้เข้าไปกินทาโกะยากิย่าง ซึ่งเป็นร้านที่มีชื่อเหมือนกัน จากรูปแผนที่ด้านบน เลยสถานีขึ้นไปด้านบนเลยแยกถนนใหญ่จากสถานีขึ้นไปร้านอยู่บบริเวณใกล้เครื่องป้ายรถเมล์สีเขียว
ราคา 6 ลูก 400 เยน และ 8 ลูก 500 เยน แต่รสชาดโอเคมาก อย่างน้อยไม่ฉ่ำน้ำมันเหมือนร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังสีน้ำเงิน และซอสราด 2 แบบคือแบบเผ็ดกับไม่เผ็ด แถมมีปลาหมึกหันชิ้นโตในลูกกับปลาสไลด์แผ่นบาง ๆ โรยเต็ม
สรุปผมลองไปได้ 14 ลูกกับพี่ชาย และอีกอย่างหนึ่งชาที่นี่จะมีกลิ่นคล้าย ๆ กาแฟบาง ๆ ปนอยู่ซึ่งรสชาดดีมากมาย เรียกว่า ชาฮาจิ ที่สำคัญน้ำฟรีครับ (ตอนนี้ยังเหลือเงินอีก 140 เยน กะแลกที่นี่ล่ะเกียวโต) คราวนี้เลยยืมตังพี่มา 5000 เยนก่อนเผื่อหลง

คราวนี้พออิ่มแล้วก็เดินหาทางกลับไปยังที่พักเพื่อวางเป้ครับ ได้โทรไปหาเจ้าที่พักผ่านมือถือความว่า เด๊ยวมารับที่สถานีเลย สุดท้ายเลยลองเดินไปเองครับ ดูทำเลร้านที่น่าจะฝากท้องตอนเย็นไปด้วยเลย แต่พอเดินผ่านสถานีมาได้ 1 แยก ตัดใจขึ้นรถเมล์ครับ
แต่ไม่ไหวเพราะเจอเนิน สุดท้ายมาถึงที่พักจนได้ ก็ตะลึงไปชั่วครู่แบบพูดในใจว่าบ้านนี้มันผ่านมากี่ 10 ปีแล้วน่ะ แต่พอเจ้าของพาเดินเข้าไปพบว่ามันต้องดูข้างในก่อนจริง ๆ
ภายในห้องรับแขก (ล็อบปี้) และห้องที่พัก และพี่ชายกับพี่สะไภ้

ห้องสะอาดดีมากครับ มีห้องครัวพร้อมอุปกรณ์ และห้องอาบน้ำก็สะอาดแม้ว่าจะดูบ้าน ๆ แต่ก็ดีกว่าห้องน้ำในอุทยานบ้านเรา ที่สำคัญครับคือส้วมติดอุปกรณ์มีภาษาอังกฤษแนบมาให้เสร็จ แต่ตอนนี้ก็ยังงงอยู่ระหว่างฉีดแบบสเปรย์กับบรืเจค ลองแล้วทั้งสองอย่าง
ไม่รู้สึกว่ามันแตกต่างเวลาล้างก้น ไงก็จบด้วยกระดาษอยู่ดี   จากนั้นเมื่อวางของเสร็จแล้วก็ไปที่วัดคิโยมิซึกัน

แผนที่


ที่วัดนี้ระหว่างทางไปต้องกั้นใจอยู่มากมาย ไม่ว่าจะเป็นของกิน ของดู ของเล่น และกิโมโน มันเข้ากันจริง ๆ แต่ก็เสร็จไอติมโคนชาเขียว กับขนมไดฟุกุไส้ถี่วแดงกับชาเขียวร้อน ๆ ระหว่างทางขึ้นไปที่วัดนี้
ประวัติที่แอบฟังจากไกด์ฝรั่งข้าง ๆ เล่าว่าวัดนี้ประกอบขึ้นด้วยไม้ทั้งต้นแบบไม่มีน็อตหรือตะปูยึดใดๆ ใช้สลักกับการเข้ามุมไม้เท่านั้น และยังเป็นมี่แสดงความกล้าว่าข้าเจ้าเหลือเกินเลยต้องโดดลงมาจากระเบียงวัดมาด้านล่างเพื่อโชว์แมน ๆ ในสมัยก่อน


ทางไปศาลและหินขอความรัก

ซึ่งจากรูปด้านบน จะเป็นทางไปยังหินแห่งความรักความ ใคร ๆ ก็มาไหว้และถ่ายรูปกับหินนี้


จากนั้นก็ไปหาอะไรกินแถบ ๆ ทางลงเป็นข้าวเย็น แต่เลยลงเดินผ่านแยกก่อนทางเดินขึ้นมาที่วัดไปทางขวาซึ่งจะผ่านหมู่บ้านที่ผลิตเครื่องปั้นดินเผา จากนั้นไปเสียตังกับร้านขายของที่ระลึกจิบิสตูดิโอ่ หลายเงินอยู่แต่รับบัตรด้วยเลยรอดไป

ต่อมาก็เดินกลับไปยังถนนกลางเมืองเกียวโตใกล้กับแหล่งตลาดเช้ากับแหล่งช็อบ เพื่อขึ้นรถสาย 12 กลับที่พัก ซึ่งได้ชุดไก่ทอดกับราเม็งน้ำข้นใส่ลงท้อง พร้อมกับปลาหมึกย่างอีกหนึ่งตัว

และนี้เป็นแผนที่ที่ไปมาหมดใน 2 วัน

[^SuRaYoOt^]

มาแล้ว 

เดินทางแบบนี้ก็น่าสนุกดีครับ

[Legolas]

ยังไม่เคยไปเหมือนกันครับ แล้วคุณมดได้ไปแช่ออนเซ็นรวมไหมครับ

[มด [tewbc]]

ยังไม่ได้ลองเลย กลับมามืดเกิน 4-5 ทุ่มทุกวัน แล้วย้ายที่อยู่บ่อยด้วยครับ นี่แค่ 2 วันแรก เหลืออีก 3 วัน มีที่ นารา ฮิโรชิม่า โอซาก้า ยังไม่ได้เล่ากำลังเรียงตั๋วเข้าสถานที่อยู่